Jones Law

De Jones Act, Jones Law of de Act of Congress of August 29, 1916, ook bekend als de Philippine Autonomy Act of 1916, verving de Philippine Organic Act of 1902 die diende als het begin van de Filipijnse Grondwet nadat de eilandengroep van Spanje overgedragen was aan de Verenigde Staten door het ondertekenen van het Verdrag van Parijs. Het zorgde voor een kader waarin de Filipijnen een autonome overheid konden opzetten als voorbereiding op de onafhankelijkheid die hen geschonken zou worden door de Verenigde Staten. Dit zorgde ook voor de oprichting van een tweekamerstelsel in de Filipijnen met een Senaat en een Huis van Afgevaardigden.

De Jones Act, goedgekeurd door het 64e Congres van de Verenigde Staten op 29 augustus 1916, bevatte de eerste formele en officiële verklaring van de Verenigde Staten dat de Filipijnen de onafhankelijkheid zou geschonken worden. De wet stelde dat onafhankelijkheid zou toegekend worden zodra "een stabiele regering opgericht is", wat de regering van de Verenigde Staten de macht gaf om te beslissen wanneer die "stabiele regering" zou zijn geïnstalleerd. De wet trachtte de Filipijnen een ruimere binnenlandse autonomie te geven, hoewel een zeker aantal privileges aan de Verenigde Staten werden toegekend om hun soevereine rechten en belangen te behouden.